Historia Gminy Srokowo
Srokowo pierwotnie nazywające się Drengfurt, spolszczone na Dryfort, założone zostało na prawie chełmińskim przez braci Wolfów w 1405r. Wzniesione zostało na terenie sprzyjającym obronie. Od wschodu zabezpieczały je jeziora Mamry i Rydzówka oraz bagna rozciągające się na północ od pobliskiej wsi Leśniewo, wąwóz rzeki Omet będącej dopływem Łyny, a także pasmo moren czołowych.
Miasto wzniesiono na planie prostokąta: kwadratowy rynek, z którego wychodziły po dwie pary równoległych ulic. Na początku XVIII w. prowadziły doń trzy bramy — Nordenborska, Angerburska i Rastemborska.
Wojny przez stulecia, wielokrotnie niszczyły Srokowo. W czasie wojny polsko-krzyżackiej mieszkańcy opowiedzieli się po stronie Kazimierza Jagielończyka, za co Krzyżacy spalili miasto i po klęsce Polaków w 1454 r. przyłączyli Srokowo do Zakonu.
W XVI i pocz. XVII w. był dobry czas dla miasta. Zbudowano ratusz i szkołę przy kościele. Niestety w 1657 r. najechali na Srokowo Tatarzy niosąc spustoszenie. Ogromne straty poniosło Srokowo podczas wojen szwedzkich. Na domiar nieszczęścia mieszkańców doświadczały częste klęski żywiołowe: pożary i huragan w 1818 r.
W 1867 r. rozpoczęto budowę trasy do Kętrzyna, 1875 do Barcian i Węgorzewa. Ze Srokowa do Giżycka prowadziła tylko droga zimowa przez zamarznięte jezioro Mamry.
Pierwsza wojna światowa przyniosła dalsze zniszczenia. Po niej nastąpił rozwój miasta. Powstała fabryka maszyn, działały dwa młyny, wiele zakładów usługowych, szkoła, apteka. W 1939 r. w Srokowie mieszkały 2293 osoby, głównie narodowości niemieckiej. Po II wojnie światowej w zniszczonym mieście pozostało 120 osób. Ocalał gotycki kościół i barokowy ratusz. Jeszcze przez cały 1945 r. miasto zachowało swą starą nazwę Drengfurt. 28 grudnia na mocy decyzji starosty zlikwidowano gminę miejską i utworzono gminę wiejską składającą się z 26 miejscowości o różnych wymiennych nazwach ustalonych dopiero ostatecznie w 1946 r. przez Państwową Komisję Ustalania Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych przy Ministerstwie Administracji Publicznej. Komisji tej przewodniczył Stanisław Srokowski. To właśnie na cześć wybitnego geografa i badacza północno-wschodnich ziem polskich nadano w 1950 r. nazwę Srokowo.